۳- تأمین بودجه ی پروژه ها به سبک استارتاپی
ترفیع و تشویق شخصیت های کارآفرین اگر
با تحریک آنان به سمت کنار گذاشتن روحیه ی کارآفرینانه ی خود همراه شود هیچ فایده
ای نخواهد داشت. در اغلب شرکت های بزرگ، فرایند تخصیص بودجه ی پروژه های جدید مثل
سازمان های دولتی است، نه استارتاپ ها. بودجه ی این سازمان ها در هر سه ماهه و هر
سال، یکی پس از دیگری به صورت خودکار تمدید می شود. رایز این فرایند را «تخصیص
بودجه ی استحقاقی» می نامد.
او در این باره می گوید: «نوآوری در چنین ساختاری کاملاً غیر ممکن است و مشوق های آن تماماً اشتباه اند». از آنجایی که در این فضا تنها یک اشتباه مشخص می تواند کار را به کلی خراب کند، به جای آنکه محصولی را امتحان کنند و سپس در پالایش های بعدی به رفع اشکال آن بپردازند، فشار زیادی وارد می شود تا تاریخ ارائه ی محصول مورد نظر به تعویق بیفتد. بودجه ی استحقاقی نیز مشوق چیزی است که رایز نامش را «نمایش موفقیت» می گذارد؛ ارائه ی معیارهایی گزینشی برای موفق نشان دادن پروژه.
رایز به شرکت ها توصیه می کند بودجه ی محصولات داخلی خود را درست مثل استارتاپ ها و با چند دور جذب سرمایه ی مجزا تأمین کنند. اگر پروژه ای نتواند با سرمایه ای که جذب کرده به اهداف مورد نظر خود دست پیدا کند، نیازی به مختومه اعلام کردن آن نخواهد بود و خود به خود با پایان یافتن سرمایه اش از دور خارج خواهد شد.
منبع:
برداشت آزاد خودم از این موضوع.
