نویسنده‌گان:

[ کاوه اسدزمانه ] - کارشناس بنیاد توسعه فردا
[ محمدعلی شفیعا ] - عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران

خلاصه مقاله:

مراکز رشد دانشگاهی بیش از سی سال است که در نقاط گوناگون جهان پا به عرصه وجود نهاده اند. در کشورهای پیشرفته همچون آمریکا و انگیس تقریباً در مجاورت هر دانشگاه، و حتی در برخی موارد در مجاورت هر دانشکده، یک مرکز رشد در حال انجام به کار است. با این حال این مراکز در کشور ما دهه ابتدایی عمر خویش را تجربه می کنند و بر خلاف پیش بینی های انجام شده، مراکز رشد دانشگاهی در کشور ما بر خلاف دیگر کشورهای دنیا از بازدهی کمتری در مقایسه با مراکز رشد دیگر برخوردار بوده اند. بررسی نتایج رتبه بندی مراکز رشد کشور در طول پنج سال اخیر به وضوح نشان می دهد که هیچ یک از مراکز رشد دانشگاهی در زمره پنج مرکز رشد برتر سال نبوده اند. مقاله حاضر تلاش خواهد نمود با بررسی ادبیات مراکز رشد مجازی به عنوان یکی از مدلهای نوین مطرح در زمینه مراکز رشد، این مدل را به عنوان راهکاری عملی جهت رشد و ارتقای جایگاه مراکز رشد دانشگاهی، با استفاده از راهبرد شبکه سازی، معرفی نموده و در ادامه با تکیه بر نظریه سازمانهای مجازی و با توجه به زیرساختهای موجود در کشور، اقدام به ارائه مدل مفهومی جهت مراکز رشد مجازی دانشگاهی نماید.