مدیریت زمان به نوعی یک مفهوم زیربنایی می باشد. یعنی یک سیستم ضروری که در زندگی روزانه شما از اهمیت فراوانی برخودار است. و در صورت نبودن یک پایداری در مدیریت زمان هرج و مرج به وجود خواهد آمد.
با شکست در مدیریت زمانتان، زندگی شما تبدیل به یک میدان مسابقه چالش برانگیز خواهد شد که منجر به انجام کارهای اشتباه و نوعی فرسودگی می شود.
همه ما ممکن است در دوران کسب و کاری خود زمان های زیادی را صرف مطالعه در مورد مدیریت زمان و کسب این مهارت کرده باشیم. پس چرا با این همه دانش و تجربه بازهم گاهی از خود می پرسیم که آیا می توانم همه آنچه را که می خواهم انجام بدهم ویا نه؟ جواب این سوال مشخص است. همه آنچه که شما درمورد مدیریت زمان آموخته اید به نوعی اتلاف وقت بوده، چراکه هیچ کارکردی برای شما نخواهد داشت. قبل از آنکه شروع به مدیریت زمان بکنید، باید یاد بگیرید که زمان چی هست. زمان یعنی یک دوره ای که درآن چیزها اتفاق می افتند. زمان یعنی وقتی چیزها اتفاق می افتند. دونوع زمان داریم: زمان ساعتی، زمان واقعی. در زمان ساعتی یک دقیقه برابر با ۶۰ ثانیه است و یک ساعت برابر با ۶۰ دقیقه و.... همه چیز یک حالت ریاضی و ثابت دارد. زمانی که یک نفر ۵۰ سالش می شود، دقیقا ۵۰ سالش است، نه کم و نه زیاد. اما درزمان واقعی همه چیز نسبی است. کش و قوس زمان به آنچه که شما انجام می دهید بستگی دارد. شاید بودن در یک بخش تولید وسایل نقلیه به مدت دوسال برای ما به مدت ۱۲ سال طول بکشد. درحالیکه دوران رشد فرزند ۱۲ساله ما تنها درنظر ما به مدت دوسال طول کشیده باشد. کدام نوع توصیف زمانی است که شما واقعا آن را زندگی می کنید؟ زمان واقعی و یا زمان ساعتی؟
