من لعیا رویایی هستم و در دامغان متولد شدم در نوجوانی پدرم را از دست دادم و در نتیجه خیلی زود یعنی هنوز تحصیلات دبیرستانی را تمام نکرده بودم جذب بازار کار شدم البته نه به راحتی بلکه با تلاش فراوان توانستم شغلی را در یکی از ادارات دولتی بدست آورم بدیهی است که 40 سال قبل برای خانم‌ها مشاغلی آنچنان نبود بلکه در استخدام ادارات، حداکثر منشی و یا در آموزش و پرورش، تدریس بود.