" برای زنده بودن، برای انسان بودن، برای بیدار بودن، باید از
لانه بیرون آمد. برای زندگی کردن، باید هرلحظه مشتاق مردن بود"
Pema Chodron
وقتی شکست می خوریم، بلند نمی شویم.
وقتی شکست می خوریم، به سرعت به جلو می رویم.
وقتی شکست می خوریم، دوام می آوریم.
" بعضی وقت ها چیزی می شکند، تا چیزهای دیگر به گونه ای بهتر به هم بپیوندند." Marilyn Monroe
ما باید در هرلحظه از زندگی، رشد و در آخر مرگ، انتظار شکستن را داشته باشیم. اما چه می شود اگر به جای نگاه کردن به این شکستن ها به چشم یک شکست، به جایگاهی که قبل از این شکست داشتیم و جایگاهی که بعد از این شکست به دست خواهیم آورد، بیندیشیم.
زمانی که یک کرم وارد مرحله دگردیسی خود می شود، با کمی فکر می توانیم تصور کنیم که چه مراحل سختی را پشت سر خواهد گذاشت، زمانی که سلول هایش تک به تک تبدیل به یک سلول جدید می شوند. اما تنها درصورت تحمل این مرحله سخت است که یک کرم تبدیل به پروانه می شود و پرواز می کند.
اگر شکست نخوریم، پیشرفت نخواهیم کرد.
هیچ انسان موفقی در این هیچ جای این کره خاکی وجود ندارد که شکست
نخورده باشد.
به گفته Pema Chodron، شکستن نوعی آزمایش و نوعی درمان است. ما فکر می کنیم که چگونه می توانیم این آزمایش و مشکل را پشت سر بگذاریم، اما در حقیقت هیچ وقت مشکلی حل نمی شود، بلکه همه چیز در جهان مدام در حال شکستن و به هم پیوستن است. درمان آن چیزی هست که ما به آن اجازه می دهیم باشد، درد، شادی، غم، لذت.
اشتباهات ما در زندگی دردناک هستند. بعضی از آنها ما را تهدید به مرگ می کند، بعضی ما را به زندان می اندازند و بعضی هم شاید باعث مرگ عزیزانمان شوند. نشان دادن ناراحتی ناشی از یک اتفاق بد و شکست می تواند نوعی حرکت تحقیرآمیز برای ما به حساب بیاید.
ولی بالاخره ما چه موقع می خواهیم تصمیم بگیریم، که نگران بودن و نبودن تفاوتی در شرایط ایجاد نمی کند.
وقتی اتفاق بدی برای شما می افتد و شما با اعمال خود به جنگ چنین
شرایطی می روید، یک لحظه به این فکر کنید که روزی این شرایط به پایان می رسد و شما
هستید و کوله بار ارزشمندی از تجربه. تلاش شما برای راحت بودن در چنین شرایطی شما
را بیشتر ناراحت می کند.
شخصی را تصور کنید که به صورت حرفه ای رشته بسکتبال را دنبال می کند و ناگهان پای خود را از دست می دهد، خوب مسلما برای مدتی ناراحت و گوشه گیر است و مدام خود را سرزنش می کند که چرا این اتفاق باید برای او بیفتد، ولی اگر لحظه ای به اطراف خود نگاه کند، خواهد دید که تنها تیم بسکتبال روی زمین این تیم نیست، تیم دیگری است که تمامی اعضای آن روی ویلچر نشسته اند و بسکتبال بازی می کنند.
تمامی آن اعضا روزی شرایطی مثل او داشته اند و ممکن بوده است که برای همیشه این رشته را کنار بگذارند، اما آنها در رویای خود دیدند که در حال بسکتبال بازی کردن هستند و تصمیم به شروعی دوباره گرفتند.
در بیشتر مواقعی که شکست می خوریم، اگر تنها کمی چشم های خود را باز
کنیم، چیزهای زیبای زیادی را در اطراف خود خواهیم دید. بالاخره روزی باید از پیله
در بیاییم و بال در بیاوریم و پرواز کنیم.
منبع: http://www.entrepreneur.com/article/251534
