کان در مقاله ای که روز بعد درباره ی نت مارکت در نیویورک تایمز منتشر شد به پیتر لوئیس گفته بود: «حتی آژانس امنیت ملی امریکا هم این موضوع را زیر نظر داشت، اما نتوانست شماره ی کارت اعتباری وی را پیدا کند». لوئیس در آن مقاله نت مارکت را معادل تازه ای برای یک فروشگاه بزرگ در فضای مجازی معرفی کرده بود.
وبسایت مذکور کاربران خود را ملزم می کرد برای انجام تراکنش های امن، مرورگر خاصی را دانلود کنند که تنها روی یونیکس اجرا می شد. فیلیپ زیمرمن، خالق رمزگذاری استاندارد PGP که نت مارکت به آن تکیه داشت، به تایمز گفته بود این فناوری سرآغاز مهمی برای قدم گذاشتن در مسیر پول های دیجیتالی بود.
او
گفته بود: «من فکر می کنم این قدم بزرگی برای پیشگام شدن در این کار است، اما
احتمالاً بعدها در دنیای پول دیجیتال شاهد چیزهای جالب دیگری خواهیم بود … ترکیبی از پروتکل های رمزنگاری که رفتاری مشابه پول واقعی دارند
اما قابل شناسایی نیستند.
اما همه بر سر نقطه ی عطف بودن نت مارکت توافق نظر ندارند. آنطور که مدیرعامل سابق شبکه ی خرید اینترنتی در سال ۲۰۰۴ به سی نت گفته است، این شرکت حدود یک ماه بعد بر نت مارکت غلبه کرد. شبکه ی خرید اینترنتی که در سال ۱۹۹۴ فروش آنلاین تجهیزات رایانه ای را آغاز کرد، بعدها توسط شبکه ی خرید خانگی خریداری شد، با این وجود نت مارکت با کمک هزینه ی هتل و شرکت کرایه ی اتومبیلی به نام سندانت به کار خود ادامه داد. وبسایت سی دی کانکشن نیز ادعا دارد از سال ۱۹۹۰ روی صفحه ی اصلی خود به صورت آنلاین سی دی می فروخته است.
با این حال، در دهه ی ۱۹۸۰ میلادی به لطف مجموعه ای از خدمات ترمینالی مثل مینیتل فرانسه و بیلدشیرم تکست آلمان نیز، نوعی خرید آنلاین غیر ایمن در اروپا انجام می شده که خدماتی مثل بانکداری، قیمت سهام، گزارش آب و هوا و بلیط های هواپیما و قطار به مشتریان خود ارائه می کرده است. اما در امریکا، کاربران اولیه ی اینترنت می توانستند برای انجام تراکنش های خود از خدمات امثال پرودیجی، کامپیوسرو و اِی او اِل استفاده کنند.
شرکت تحقیقات بازار ای مارکتیر پیش بینی می کند کاربران سرتاسر جهان امسال ۱.۶۷۲ تریلیون دلار به صورت آنلاین پرداخت کرده باشند. این رقم ۷.۳ درصد از کل خرده فروشی جهان را شامل می شود که انتظار می رود مجموع آن در سال ۲۰۱۵ به ۲۲.۸۲ تریلیون دلار برسد.
برداشت آزاد حودم از این موضوع.
