از کودکی به ما یاد داده ­اند مشاغل را در زمره صنعت یکپارچه بنگریم. به وضوح به ما نگفته ­اند که می­توانیم با توجه به علایقمان کسب و کار داشته باشیم. درنتیجه با از دست دادن تخیل و ایجاد یک محدودیت فکری، مشکلی اساسی به وجود می­ آید: وقتی در جستجوی کسب و کار هستیم، به فهرستی بیرونی از مشاغل می­ نگریم و به­ جای این­که دست به انجام کار مورد علاقه­ مان بزنیم، خودمان را به اجبار با یکی از آن­ مشاغل وفق می­دهیم.

اما چه می­شد اگر به جای دستورالعمل ­های توصیه شده، براساس علاقه قلبی خود امکان انتخاب داشتید؟ کریستن کارتر مالک کارخانه باسی بیوِر باتِن را در نظر بگیرید- همانطور که حدس زدید یک کارخانه دکمه فروشی است. مسیری که او طی کرد تا به یک تولیدکننده دکمه مبدل شود، برنامه ه­ای از پیش تعیین شده برای ایجاد کسب و کار نبود. حتی این تصور هم (وجود) نداشت که ساخت و تولید دکمه ممکن است به کجا ختم شود. او در کالِج با این حرفه آشنا شد، البته به ­عنوان یک سرگرمی خلاقانه، و شروع به ساختن دکمه در خوابگاه کرد. کاری که در ابتدا به­ عنوان یک سرگرمی جانبی آغاز شد، امروزه به شرکتی با بیش از یک میلیون دلار درآمد سالانه تبدیل شده که نیاز داخلی و خارجی بازار را تأمین می­کند. این اتفاق یک شبه رخ نداد، اما از یک تصمیم­گیری ساده برای انجام کار مورد علاقه ­اش شروع شد.

کارتر نمونه ­ای از افرادی است که ازطریق انجام کار هیجان ­انگیز کسب درآمد می­کند. به لطف شیوه­ های فزاینده ارتباط با مشتری- ازجمله اِتسی، کوییرکی و کیک استارتر– او بخشی از جنبش روبه ­رشد افرادی است که بذر علاقه را در شغلی تمام ­وقت می­کارند و بدین­ ترتیب ثبات و علاقه را در حرفه­ای ارزشمند در هم می­ آمیزند.

شیوه انجام این کسب و کار:

درمورد آنچه برایتان اهمیت دارد تأمل کنید

اولین مانع بر سر راه پیگیری علایق- بخصوص علایقی که خارج از انبوه وظایف روزانه ماست- تشخیص این نکته است که آیا ارزش دارد وقتمان را صرف آن کنیم یا نه. ما اغلب در انبوه وظایف روزمره­مان گرفتار می­شویم و حتی زمانی­که وقت آزاد داریم، برنامه­های نِت­فلیکس را اغواکننده­تر از صرف زمان برای پیشرفت خود می­بینیم. اما قطع ارتباط با کارهای روزمره در بررسی این امر که آیا از رضایت حقیقی بهره­مندیم یا نسبت به خواسته­هایمان بی­توجهیم، (بسیار) مهم است. موقع پباده­روی یا تعطیلات آخر هفته (در خلوت) از خودتان چند سؤال جدی بپرسید. آیا خواسته ­هایتان را زیر بار “وظایف تان” پنهان می­کنید؟ اگر در قید انتخا­ب­هایی که (تابه­حال) انجام داده­اید نبودید، وقتتان را صرف چه کاری می­کردید؟ ممکن است پاسخ شما چنین باشد: “با حیوانات وقت می­گذراندم”، یا شاید هم “آن­قدر تلویزیون تماشا می­کردم تا چشم­هایم ضعیف شود”. اما حتی سرگرمی­های به ظاهر بی­اهمیت هم می­توانند به چیزی … مبدل شوند.

منبع:


http://www.entrepreneur.com/article/247040