مراکز رشد مجازی بکارگیری فناوری های نوین در راستای توسعه اقتصادی دانشگاه ها

با توجه به رشد قابل توجه دانشگا هها و صنایع، امروزه بخش اعظم سرمایههای جوامع اعم از نیروی انسانی و منابع مالی در این دو بخش متمرکز شده است. با پیشرفت روزافزون علوم و صنایع فاصله این دو نهاد پایهای جوامع نیز روز به روز بیشتر می شود. کاهش فاصله علم و صنعت از یک سو و کاستن از هزینههای تحقیقات مربوط به تجاری سازی از سوی دیگر، جوامع بشری را در دهه اخیر به سوی استفاده از ابزارهای جدیدی به نام مراکز رشد سوق داده است. از طرفی مراکز رشد امروزی دارای محدودیت های مکانی و زمانی بوده و از انعطاف پذیری و گستره عملکرد محدودی برخوردارند. این مراکز رشد در راستای تخصیص بهینه منابع محدودی که در اختیار دارند، مجبورند خود را به دانشگاه یا منطقه خاصی محدود نموده و بعضا قوانین جذب و حمایت سختگیران های وضع نمایند. لیکن مراکز رشد مجازی به دلیل عمومیت و فراگیری بازار که ناشی از مجازی بودن، وسعت طیف مکانی و توانایی بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات است، قدرت اشتغال زایی و فراگیری در سطح کشوری و بی نالمللی از طریق توسعه صنایع کوچک و متوسط فناور را دارا می باشند.

مراکز رشد مجازی، بستر توسعه آموزش الکترونیکی کارآفرینی

با گسترش دامنه کاربرد فرآیند « آموزش الکترونیکی » شاهد توسعه کارکردهای آن در حوز ه های نوین هستیم. این مفهوم دامنه گسترده‌ای از فر آیندها و کاربردها از جمله، آموزش رایانه محور ، آموزش شبکه ، آموزش تحت شبکه ، کلاس های مجازی ، همکاری های دیجیتالی و ... را شامل می شود.

با این همه عمده کاربرد کنونی این مفهوم در ایران معطوف به عرصه های دانشگاه مجازی و آموزش الکترونیکی در مقاطع مختلف تحصیلی است .

این در حالی است که در دنیای توسعه یافته دامنه کاربرد این مفهوم به فرآیندهای مختلف آموزش صنعتی و کارآفرینی، آموزش الکترونیکی اصول کسب و کار و مشاوره الکترونیکی برای توسعه تجارت توسط شرکتها کشیده است.