برای اینکه بتوانیم نقش پارک های علمی و فناوری STPs را در توسعه
اقتصادی مورد بررسی قرار دهیم. باید در درجه اول بر روی مفهوم و تعریف پارک
های علمی متمرکز شویم. براساس تعریف ارائه شده توسط انجمن بین المللی پارک
های علمی.
یک پارک علمی سازمانی است که بوسیله متخصصین حرفه ای اداره می شود و هدف
اصلی این سازمان افزایش ثروت در جامعه از طریق تشویق و ارتقاء فرهنگ نوآوری
و افزایش قدرت رقابت در میان شرکت ها و مؤسساتی است که متکی بر علم و دانش
در محیط پارک فعالیت می کنند.
برای دستیابی به این هدف یک پارک علمی با ایجاد انگیزش و مدیریت جریان دانش و فناوری در میان دانشگاهها، مراکز تحقیق و توسعه، شرکت های خصوصی و بازار، ایجاد و رشد شرکت های متکی بر نوآوری را از طریق مراکز رشد۳ و فرآیندهای زایشی۴ تسهیل می نماید. پارک های علمی همچنین خدماتی با ارزش افزوده بالا و فضاهای کاری و تأسیسات مناسب و کیفی به مؤسسات مستقر در پارک ارائه می نمایند.
این تعریف که در حال حاضر
به صورت گسترده مورد قبول و استفاده قرار گرفته است تمامی انواع مختلف این
پارک های فناوری، پارک های تحقیقاتی، قطب های فناوری (تکنوپلها) و مناطق
فناوری را شامل می شود. اگر چه ممکن است هر یک از موارد فوق دارای تفاوت
هایی باشند، اما این تفاوت ها به حدی نیست که نیاز به ارائه تعاریف مختلف
داشته باشد، بلکه هر یک از این موارد زیر مجموعه هایی از یک مفهوم هستند.
بنابراین می توانیم به جای عبارت "پارک علمی" در تعریف فوق هر عبارت دیگر
که این مفهوم را برساند جایگزین نماییم.
از تعریف "پارک علمی" می توان یک نتیجه اولیه و مهم برداشت نمود و آن اینکه:
پارک های علمی و فناوری ابزاری برای تولید ثروت می باشند و هدف اجتماعی
دارند. در طول حدوداً ۳۰ سال گذشته پارک های علمی و فناوری در تمامی نقاط
دنیا گسترش یافته اند و مدل های مختلفی از آنها ایجاد شده است. احتمالاً به
خاطر نام انتخاب شده (پارک های علمی و یا پارک های فناوری) سردرگمی و
اختلافاتی در مورد طبیعت و ماهیت این پارک ها در دنیا وجود داشته است. پارک
های علمی و فناوری نه تنها در ارتباط با فناوری های نوین فعالیت می کنند،
بلکه فعالیت آنها در ارتباط با ارائه خدمات پیشرفته، فرآیندهای تحقیق و
توسعه، ایجاد شرکت های جدید، انتقال فناوری و بازاریابی نیز بوده است. اما
بیش از هر چیز پارک های علمی و فناوری در ارتباط با نوآوری فعالیت می کنند:
یعنی فعالیت های مرتبط با فرآیندها، روش ها و رفتارهای کارآفرینانه که هدف
از آنها ایجاد ارزش افزوده برای تمامی عناصر مختلف در شرکت ها است. این
ارزش افزوده شامل تولید و فعالیت های تولیدی و مدیریت و بازاریابی در شرکت
ها می شود. در اقتصاد امروز که ابعاد جهانی پیدا کرده است. شرکت ها فقط از
طریق نوآوری قادر خواهند بود از پیشرفت و جایگاه خود در بازار جهانی
اطمینان حاصل نموده و به اندازه کافی قوی شوند تا بتوانند زنده بمانند.
همچنانکه نوآوری برای یک شرکت حیاتی است. نوآوری از دیدگاه منطقه ای و ملی
نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. مسؤولین سیاسی، اجتماعی و اقتصادی باید
با ایجاد و مهیا نمودن شرایط، ساختارها و برنامه های مناسب باعث تشویق
کارآفرینان و شرکت ها به نوآوری شوند. تا نه تنها امروز و یا فردا بلکه
برای همیشه نوآور بمانند. این اصل معروف فلسفی هراکلیتوس که: "همه چیز
تغییر می کند و هیچ چیز پایدار نیست"، منعکس کننده طبیعت دیالکتیک نوآوری
است.
کشورها از طریق ایجاد محیط مناسب برای نوآوری در سطح ملی و منطقه ای، به
شرکت ها و صنایع اجازه می دهند که قوی تر شوند و در نتیجه سود بیشتری بدست
آورده و اشتغال بیشتری ایجاد نمایند. از این طریق مهمترین هدف در سیاست های
اقتصادی و صنعتی که هماناً افزایش رفاه اجتماعی و ارتقای سطح زندگی
شهروندان است قابل دستیابی است. به دیگر سخن: ساختن زندگی بهتر و برقراری
عدالت اجتماعی.
برای بررسی نقش پارک های علمی و فناوری در توسعه اقتصادی در دنیای امروز،
ما نه تنها باید بر روی یک تعریف مشترک از پارک علمی توافق کنیم، بلکه می
بایست تصویر و فهم گسترده ای از شرایطی که پارک ها در آن فعالیت می کنند
نیز داشته باشیم. آن طور که گاهی تصور می شود، ما شاهد "پایان تاریخ"
نیستیم بلکه شاهد "شتاب خارق العاده تاریخ" هستیم. این عصر جدید نام های
زیادی به خود گرفته است. از قبیل "عصر اطلاعات". "جامعه اطلاعات"."اقتصاد
دانش" و غیره. پارک های علمی و فناوری باید با دقت در مورد نقش خود در این
عصر و تغییراتی که باید در خود ایجاد کنند بیاندیشند و دریابند که چگونه
خود را در این نقش جدید مهندسی مجدد نمایند. در مقاله ای که درهیجدهمین
کنفرانس جهانی IASP ۱ در مورد پارک های علمی و فناوری ارائه نمودم سناریوی
جدیدی را در مورد پارک های علمی و فناوری به تصویر کشیدم.
"امروز ما شاهد شتاب شگفت آوری از فرآیندهای تاریخی و تغییرات فرهنگی ـ
اجتماعی هستیم. این شتاب حیرت انگیز براساس انقلاب فناوری اطلاعات پایه
گذاری شده است. بنابراین مناسب است ارتباط پارک های علمی و فناوری را با
شرایط جدید (سناریوی جدید) مورد کنکاش قرار دهیم. این شرایط جدید شرایطی
است که:
۱ جنبه جهانی دارد و به طور همزمان با حرکت های زیاد ضد جهانی شدن روبرو
است (تناقض اینجاست که بیشتر حرکت های ضد جهانی شدن نیز خود ماهیت جهانی
پیدا کرده است).
۲ یک "فضای رایانه ای"۱ ایجاد نموده که چون واقعیت جغرافیایی ندارد ما آن
را مجازی می نامیم. اما در حقیقت کاملاً واقعی است به طوری که نه تنها
اجازه تبادل اطلاعات را می دهد بلکه قادر به اقدامات عملی نیز هست.
۳ سؤالات و تردیدهای بسیاری در مورد نقش و مشروعیت کشورها و دولت ها بوجود آورده است.
۴ وابستگی زیادی به علم و فناوری و در نتیجه دانش دارد.
۵ بیش از گذشته نیازمند اشخاص تحصیل کرده با مهارت های قوی و مشخص است که بتوانند با بهره وری بالا عمل نمایند.
۶ به نحو چشمگیری چهره کار و کارگر و شرکت ها را تغییر داده است.
۷ موقعیت شبکه ها و فعالان در آنها را به صورت بنیادی ارتقاء داده است.
۸ موجودات جدیدی به نام "جهان سیاستمداران" را متولد نموده که مشابه
قنطورسهای۲ جدید، نیمی واقعی و نیمی مجازی هستند. این موجودات به زبان های
متعدد سخن می گویند و در فرودگاهها و صفحات اینترنتی زندگی می کنند.
به عبارت دیگر، مجموعه ای از قوانین و شرایط جدید، کلاف پیچیده ای از
تناقضات حیرت انگیز و تورها و سایه ها را در جهان و جوامع بوجود آورده است
که بسیاری این شرایط را تهدید کننده و عده ای آن را غیرقابل پیش بینی و اما
در عین حال جذاب و فریبنده اما نه ضرورتاً عادلانه می یابند".
بنابراین، نقش پارک های علمی و تحقیقاتی در این شرایط جدید چیست؟
●نقش پارک های علمی و فناوری در دنیای امروز :
با توجه به حدود ۳۰ سال حضور پارک های علمی و فناوری در دنیا به عنوان یک
حرکت جهانی، بحث های زیادی را می توان درباره ماهیت و نقش آنها ارائه نمود.
در اینجا نکات اصلی بحث به صورت خلاصه ارائه خواهد شد و به نقش پارک های
علمی و فناوری در اقتصادهای در حال گذر و نوظهور توجه خاص می نماییم.
برای شروع باید بر روی دو موضوع تأکید شود:
۱ پارک های علمی و فناوری باید ابزاری برای دستیابی به اهداف خاص تلقی شوند، نه آن که خود هدف باشند.
۲ پاک های علمی و فناوری ثابت نموده اند که می توانند عناصر بر قدرتی برای
توسعه منطقه ای باشند به شرط اینکه مدل مناسبی از آنها با توجه به شرایط
منطقه ای انتخاب شود.
در این مرحله باید بر روی این نکته تأکید نمود که بهترین روش برای پارک های
علمی و فناوری در جهت حمایت از توسعه منطقه ای تمرکز بر روی شرکت ها و
کارآفرینان است. هدف اصلی پارک ها این است که به شرکت ها کمک کنند تا هر چه
بیشتر نوآور باشند و رقابتی عمل نمایند و در نتیجه باعث بهبود وضعیت
اقتصادی در منطقه خود شوند. همه می دانیم که در اقتصاد جهانی امروز واژه
های کلیدی برای موفقیت اقتصادی عبارتند از "فناوری"، "تحقیق و توسعه"،
"مدیریت دانش" و بالاتر از همه "نوآوری".
علاوه بر این، تحقیق یکی از ستون هایی است که نوآوری بر آن استوار است و
بخش اعظم پتانسیل های تحقیق در هر کشور و هر منطقه در دانشگاهها و مؤسسات
آموزش عالی یافت می شود. پارک های علمی و فناوری پلی ارتباطی بین دانشگاهها
و شرکت ها هستند. آنان همانند مترجمانی هستند که موانعی از قبیل ناهم
زبانی و ناهمدلی ناشی از علاقه های متفاوت بین کارآفرینان و دانشگاهیان را
از میان برمی دارند.
تذکر این نکته بسیار مهم است که پارک های علمی و فناوری از طریق حمایت از
کسب و کار شرکت ها در مجاورت دانشگاهها، در حقیقت به افزایش قدرت رقابت
دانشگاهها و نقش آنها در جوابگویی به نیازهای جامعه کمک شایان توجهی می
نمایند. یعنی دانشگاهها قادر خواهند بود از این طریق به عنوان عاملی فعال
در توسعه اقتصادی عمل نموده و درآمد خود را از طریق قراردادهای تحقیقاتی
افزایش دهند.
●به طور کلی پارک های علمی و فناوری باید بتوانند خدمات زیر را به مشتریان خود ارائه نمایند:
▪زیرساخت های مناسب و با کیفیت بالا (شامل فضا، محوطه سازی، ارتباطات،
دستیابی به حمل و نقل، مکان مناسب، تأسیسات و ساختمان های خوب و غیره)
▪ خدمات عمومی خوب (تجهیزات دفتری، اتاق های جلسات، پارکینگ، غذاخوری و رستوران، هتل، امنیت و غیره).
▪خدمات با ارزش افزوده (زیرساخت های ارتباطی، دسترسی به اینترنت با کیفیت
خوب، امکانات ویدیوکنفرانس، خدمات مشاوره ای، حمایت های بازرگانی و غیره).
▪ارتباط کارآمد با مؤسسات تحقیقاتی، دانشگاهی و محققین و دسترسی به تجهیزات آزمایشگاهی آنها
▪مراکز رشد برای ارائه تسهیلات و کمک به ایجاد شرکت های جدید
▪ارتباطات بین المللی برای تسهیل و دسترسی شرکت ها به شبکه های بین المللی
▪پایش۱ مداوم دانش و فناوری در زمینه های مختلف برای به روز نمودن شرکت ها و
اینکه بدانند رقبای آنها چه می کنند و بتوانند منابع جدید دانش و فناوری
را متناسب با فعالیت خود شناسایی نمایند.
به طور خلاصه، پارک های علمی و فناوری باید زیرساخت ها و خدمات لازم برای
افزایش قدرت رقابت شرکت ها و کاهش هزینه ها و همچنین ایجاد هم افزایی بین
شرکت های مستقر در پارک را ایجاد نمایند. به عبارت دیگر، هر پارک علمی و
فناوری باید باعث افزایش اعتبار برای شرکت های مستقر در مجموعه خود شود، در
غیر این صورت نباید آنها را پارک علمی و فناوری به حساب آورد. در این حالت
آنها فقط مجموعه های صنعتی معمولی و سنتی هستند که از نظر توسعه منطقه ای
اهمیت زیادی نخواهند داشت.
●پارک های علمی و فناوری و اقتصادهای در حال گذر و نوظهور :
همانگونه که قبلاً اشاره شد، شرایط اجتماعی ـ اقتصادی در هر منطقه و در
نتیجه تفاوت در نوع شرکت هایی که در پارک ها می توانند مستقر شوند و مشکلات
و نیازهای این شرکتها باعث شده است که مدل های مختلفی از پارک های علمی و
فناوری در جهان بوجود آید. کاملاً واضح است که اولویت ها، روش ها، عملیات و
برنامه های پارک های علمی و فناوری در مناطق توسعه یافته با مناطقی که
دارای اقتصاد نوظهور هستند متفاوت خواهد بود. بعضی از مشکلات اساسی که
اقتصادهای نوظهور با آن روبرو هستند عبارت است از: افزایش قدرت رقابت، کاهش
فاصله اقتصادی و صنعتی با کشورهای توسعه یافته و دستیابی به یک موقعیت
مناسب در مقایسه با کشورهای منطقه.
موفقیت اقتصاد ملی و سیاست های صنعتی هر کشور بستگی زیادی به یافتن جواب
مناسب به مسائل و مشکلات فوق الذکر و برخی سؤالات دیگر دارد. این مشکلات
پیچیده اند و در نتیجه نیاز به راه حل های پیچیده نیز دارند. پارک های علمی
و فناوری مطمئناً می توانند بخش مهمی از این راه حل ها باشند. در این قسمت
به طور خلاصه به نقش این پارک ها در اقتصادهای نوظهور، چگونگی مشارکت آنها
در توسعه پایدار و عوامل اصلی که براساس تجربه های بین المللی تعیین کننده
و موفقیت و شکست پارک ها خواهد بود اشاره خواهد شد.
اگر انبوه منابع موجود در این زمینه را مورد جستجو قرار دهیم. لیست زیادی
از مقالات تحت عنوان "نقش پارک های علمی و فناوری در …" پیدا خواهیم نمود.
به عقیده نویسنده نقش پارک های علمی و فناوری در کشورهای دارای اقتصاد
نوظهور و اقتصادهایی که مراحل گذر را طی می کنند در دو محور زیر خلاصه می
گردد:
۱ نقش اولیه پارک ها ارائه تسهیلات و حمایت فعال از ایجاد شرکت های محلی
متکی بر نوآوری و افزایش قدرت رقابت در مؤسسات موجود در منطقه است.
۲ نقش ثانویه پارک های ایجاد یک فضای جذاب و زیرساخت مناسب برای سرمایه گذاران خارجی است
اما در عین حال اغلب مشاهده می شود که نقش دوم به عنوان نقش اولیه و اصلی
در نظر گرفته می شود و تلاش زیادی برای دستیابی به آن و در نتیجه ضربه زدن
به هدف اول صرف می شود. در چنین شرایطی حاصل کار جز هزینه های کلان از
بودجه عمومی برای ایجاد تأسیساتی زیبا اما خالی و بدون ارزش افزوده برای
منطقه نخواهد بود.
بدون شک موضوع کلیدی در رابطه با فعالیت پارک ها در جمله زیر خلاصه می شود:
ارائه تسهیلات و حمایت از ایجاد شرکت های محلی متکی بر نوآوری و حمایت از شرکت های موجود در منطقه.
در رابطه با ایجاد و پرورش شرکت های جدید باید به دو نکته مهم توجه نمود.
۱ رفع بیکاری و توسعهٔ منطقه ای از طریق دیدگاه صحیح خودگردانی و همچنین
ایجاد ساختاری مستحکم براساس مزیت های منطقه ای امکان پذیر است بدون اینکه
انتظار معجزه و دریافت صدقه از جاهای دیگر داشته باشیم.
۲ ایجاد شرکت های جدید متکی بر نوآوری کار ساده ای نیست. بر عکس این کاری
بسیار مشکل اما در عین حال امکان پذیر است و وظیفه ای است که پارک های علمی
و فناوری باید خود را موظف به انجام آن بدانند. اعتقاد نویسنده بر این است
که این راهی است که منجر به توسعه پایدار اقتصادی می گردد و تنها راهی است
که در میان مدت و دراز مدت باعث اشتغال زایی پایدار شده و گسترش و ارتقاء
آموزش و فرهنگ کارآفرینی در قالب اقتصاد پایدار را در بر خواهد داشت.
اما موارد فوق تنها نتیجه حاصل از ایجاد شرکت های جدید نخواهد بود. ایجاد
شرکت های محلی همچنین باعث فراهم آمدن مجموعه ای از تولید کنندگان و عرضه
کنندگان کالا و خدمات محلی خواهد شد که به نوبه خود برای ورود به بازار
رقابتی و جذب سرمایه های خارجی در هر منطقه ضروری است. عناصر کلیدی برای
اجرای سیاست موفق در حمایت از ایجاد شرکت های جدید در کشورهای با اقتصاد
نوظهور عبارت است از:
▪دوره های آموزش کارآفرینی و مدیریت برای افراد با پتانسیل
▪طراحی روش ایجاد ارتباط بین دانشگاههای محلی و مراکز آموزش عالی با شرکت
های نوپا به طور که شرکت ها بتواند نتایج تحقیقاتی دانشگاهها را تجاری
نمایند.
▪ارائه مشاوره های مدیریتی دائم و ارائه حمایت های لازم از طرف ستاد پارک ها به شرکت های جدید.
▪دستیابی به شبکه های بین المللی
▪ امکان دسترسی به سرمایه های اولیه1
موارد فوق الذکر و موارد مشابه از وظایف واقعی پارک های علمی و فناوری به شمار می آیند. این وظایفی است که پارک های علمی و فناوری را از مناطق صنعتی سنتی متمایز می سازد. البته ایجاد و توسعه فضای فیزیکی، محوطه سازی و نگهداری محیط پارک مهم هستند. اما نباید هدف باشند، بلکه فقط وسیله هایی برای دستیابی به هدف محسوب می شوند.
تمامی وظایف فوق الذکر نیازمند یک تیم حرفه ای برای مدیریت پارک های علمی و فناوری، برنامه ریزی دراز مدت و صبر و حوصله می باشد چرا که نتایج آسان و سریع بدست نمی آید و شکست های زیادی اتفاق خواهد افتاد. اما قطعاً این کار ارزش سعی و تلاش را دارد.
●درخصوص سرمایه اولیه برای شرکت های جدید باید به سه نکته مهم اشاره نمود.
▪برای ایجاد شرکت های جدید داشتن سرمایه اولیه قطعاً ضروری است.
▪تهیه اعتبارات برای سرمایه اولیه شرکت ها می تواند به قیمت کاهش فضای پارک یا کم کردن ساختمان های پر زرق و برق تمام شود.
▪مدیران پارک ها باید به صورت فعال در زمینه تهیه و مدیریت سرمایه اولیه برای شرکت ها مشارکت نمایند. چرا که آنها از نزدیک با کارآفرینان جوان آشنا هستند و می توانند در مورد پروژه های قابل سرمایه گذاری قضاوت نمایند.
●نقش پارک های علمی و فناوری در جذب سرمایه گذاری های خارجی:
همانگونه که قبلاً اشاره شد، کشورها و مناطق زیادی در سرتاسر دنیا برای جذب سرمایه گذاری های خارجی مبارزه می کنند. بنابراین وظیفه جذب سرمایه مشکل تر و بازار رقابت سخت تر شده است. لذا در آغاز باید یک نکته را فوراً مشخص نمود و آن اینکه پارک های علمی و فناوری تنها عنصر تعیین کننده برای موفقیت در جذب سرمایه گذاری های خارجی در یک کشور و یا یک منطقه نیستند. نکته فوق باید قبل از ارائه مباحث بعدی مورد تأکید قرار می گرفت زیرا به دلایلی نامشخص درگذشته، شاهد توسعه پارک ها توسط دولت های محلی بوده ایم که امیدوار بودند به محض ایجاد پارک، سرمایه گذاران خارجی پشت در پارک صف بکشند. جذب سرمایه گذار بین المللی در زمینه های صنعتی و فناوری در هر کشور یا منطقه به موضوعات ساختاری و پایه ای زیادی از جمله موارد زیر بستگی دارد:
▪شرایط نسبتاً پایدار سیاسی
▪یک سیستم مالی کارآمد و مدرن با در نظر گرفتن مزایایی برای سرمایه گذاران خارجی
▪یک سیستم قانونی که ضمانت کامل به سرمایه گذار خارجی ارائه نماید بی آن که سرمایه گذار با موارد غیر مترقبه روبرو شود و یا نیازی به صرف هزینه بالا برای وکلای گران قیمت باشد.
▪زیرساخت خوب ارتباطاتی
▪خدمات اجتماعی و تأسیساتی خوب از قبیل امکانات مسکونی، حمل و نقل و غیره
تمامی ضروریات فوق و بسیاری دیگر از نیازها در کنترل پارک های علمی و فناوری نیست، بلکه در دست دولت ها و قانونگذاران است. اگر این ضروریات وجود نداشته باشد صرف نظر از تعداد پارک ها و زیبایی آنها هیچ سرمایه گذاری بین المللی به صورت پایدار صورت نخواهد گرفت.
در عین حال، یک ضرورت مهم برای جذب سرمایه گذاری بین المللی که پارک ها می توانند و باید به آن توجه داشته باشند ایجاد یک مجموعه مناسب از شرکت های تولیدی و خدماتی مرتبط با صنایع و سرمایه گذاران بین المللی است. واضح است که عدم وجود شرکت های محلی مناسب، وظیفه جلب فعالیت های صنعتی خارجی را تقریباً غیر ممکن می سازد. بنابراین پارک های عملی و فناوری در اقتصادهای نوظهور باید تلاش های خود را بر روی ایجاد و پرورش این شرکت ها متمرکز نمایند و از طرف دیگر به شرکت های موجود در منطقه کمک نموده تا کیفیت مدیریت، تولیدات و خدمات خود را بهبود بخشند. بدین ترتیب، پارک ها به نقش اساسی خود همانا توسعه اقتصاد محلی و منطقه ای از طریق ایجاد و حمایت از مؤسسات نوپا و ایجاد شرایط مناسب برای جلب سرمایه گذاری های خارجی است دست خواهند یافت.
این مسئله حائز اهمیت است که پارک ها باید مأموریتی شفاف و اولویت های رسمی و اعلام شده داشته باشند. به عبارت دیگر پارک ها باید راهبردهایی شفاف و سیاستی برای فعالیت خود ارائه نماید. طبیعتاً تصمیم گیری و اعلام این موضوع که فلان منطقه و یا شهر علاقه مند به جذب سرمایه گذاری خارجی است به تنهایی کافی نیست. ارائه جوابهای صحیح به تعدادی سؤال اساسی ضروری است:
▪علاقه مند به جلب کدام بخش از صنعت و یا فناوری هستیم؟
▪ رقبای مستقیم ما چه کسانی هستند؟
▪ این رقبا چه اقدامی در این رابطه انجام می دهند و ارائه دهنده چه امکاناتی هستند؟
ارائه جواب به این سؤالات و سؤالات مشابه نیازمند یک راهبرد بازاریابی است. یک منطقه، یک شهر و یا یک پارک علمی و فناوری باید تلاش تبلیغاتی خود را بر روی یک بخش خاص و یا سرمایه گذاری خاص متمرکز نماید و از دیگر بخش ها دوری جوید. البته حق تقدم باید با بخش هایی باشد که آن شهر و یا منطقه با توجه به مواد اولیه موجود و با حضور دانشگاههای محلی قوی در بعضی زمینه ها دارای نقاط قوت و پتانسیل فوق العاده می باشد. تعیین اولویت ها و تعریف سیاست های مناسب تبلیغاتی و بازرگانی و انتخاب ابزار مناسب برای جلب بخش های مورد نظر از ضروریات است.
●خلاصــه مفاهیم اصلی:
ـ پارک های علمی و فناوری به تنهایی نمی توانند سرمایه گذاری خارجی را جذب نمایند، مگر اینکه ضروریات امر توسط یک کشور، منطقه و یا شهر مهیا گردد.
ـ پارک های علمی و فناوری می توانند به عنوان یک عامل کلیدی برای موفقیت در اقتصادهای نوظهور به حساب آیند.
ـ پارک های علمی و فناوری باید سه هدف اصلی را دنبال نمایند.
▪کمک به ایجاد صنایع و شرکت های نوپامتکی بر نوآوری
▪افزایش قدرت رقابت در شرکت های موجود در منطقه
▪کمک به جذب سرمایهدگذاران خارجی از طریق ایجاد مجموعه ای مناسب از شرکت های تولیدی خدماتی مرتبط با نیاز سرمایه گذاران
و نهایتاً پارک های علمی و فناوری باید قادر باشند که بهترین و پیشرفته ترین خدمات را به مؤسسات مستقر در پارک ارائه نموده و شرکت ها را تشویق کنند که از این خدمات و فناوری ها به نحو بهینه استفاده نمایند. در این رابطه باید توجه بیشتری به پیاده سازی و استفاده از فناوری اطلاعات (ارتباطات ماهواره ای، اینترنت و غیره) معطوف گردد. این نه به خاطر این است که فناوری اطلاعات در آینده روش کسب و کار را تغییر خواهد داد، بلکه بدین خاطر است که فناوری اطلاعات مدت زمانی است که باعث تغییر در روش کسب و کار شده و در آینده بیش از امروز باعث تحولات خواهد شد.
به زودی جبهه و مرزبندی جدیدی بین کشورهای که به صورت گسترده و مناسب از فناوری های نوین استفاده می کنند و کشورهای که از آن بهره مند نیستند بوجود خواهد آمد. نقش پارک های علمی و فناوری در تحقق بخشیدن به این فناوری ها و ترویج بهره برداری از آنها توسط شرکت ها و در جامعه می تواند و باید یک نقش پیشتاز و بسیار مهم باشد.
۱ Science and Technology Park (STPs)
۲ International Association of Science Parks (ASP)
۳ Incubutors
۴ Spin off ایجاد مؤسسات جدید از دل مؤسسات قدیمی تر و با سابقه
۱ Bilbao, Span, June ۲۰۰۱
۱ Cybespace
۲ Globapoiiatans
۱ Monttoring
۱ Seed Capital
نویسنده: لوئیس سنز، مدیرکل انجمن بین المللی پارک های علمی (www.isap.ws )
ترجمه : مصطفی کریمیان اقبال، رئیس شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان (www.istt.org )
http://www.rasekhoon.net/weblog/jahadeeghtesadi/97875.aspx
